Σύλλογος Υπαλλήλων ΟΠΑΠ Αποσπασμένων στη ΓΓΑ

Πληροφορίες λένε οτι συνάδελφοί μας δικαιώθηκαν μέσω της πολιτικής οδού (για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται οτι όλη αυτή η ομηρία των συμβασιούχων βασίζεται στη πολιτική βούληση). Συμβασιούχοι του Ο.Π.Α.Π. αποσπασμένοι στη Γ.Γ.Α. διεκδίκησαν το δικαίωμα τους να παραμείνουν στην εργασία αφού χρόνια τώρα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Απέστειλαν υπομνημα σε όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες, ήρθαν σε επαφές με διάφορους πολιτικούς φορείς, έκαναν γνωστό το ζήτημά τους. Η Βουλή τους άκουσε και παρέτεινε την παραμονή τους στην εργασία μέχρι το τέλος του 2009. Ο αγώνας τους δεν σταματά αφου η εν λόγω παράταση δεν διώχνει την αμφιβολία με την οποία ζούν καθημερινά οτι αύριο μπορεί να μην είναι στη δουλειά (να σημειώσω οτι οι εν λόγω συνάδελφοι εργάζονται με ημερήσιες συμβάσεις). Ευελπιστούν βραχυπρόθεσμα σε μεγαλύτερη παράταση και μεσο-μακροπρόθεσμα σε τακτοποίηση του ζητήματός τους μεσω της μετατροπής των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Σας θυμίζει τις περιπτώσεις όλων των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ;! Πράγματι όλα αυτά έχουν ξαναγίνει απο πολλούς συλλόγους ανα την Ελλάδα (πρόσφατο παράδειγμα οι Σύλλογοι Συμβασιούχων ΥΠΠΟ ΒΔ Ελλάδας και Συμβασιούχων στην Αρχαιολογία Άρτας) πλην όμως δεν έτυχαν της ίδιας πολιτικής ανταπόκρισης απο τη κυβέρνηση. Τι πρέπει να κάνουμε για να μας ακούσουν; Οι δρόμοι ανήκουν στους αγρότες, ο Ιούνιος στους καθηγητές...έλεος πια... Η αναλγησία της πολιτείας έχει εξωθήσει τους υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού στη χρήση του σημαντικότερου εργαλείου συνδικαλιστικής πίεσης (εις βάρος του Ελληνικού λαού δυστυχώς)...της ΑΠΕΡΓΙΑΣ. Πριν 4 μήνες είχαμε οργανώσει μια παράσταση διαμαρτυρίας σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Απο δίπλα μου πέρασε κάποιος κύριος και απευθύνθηκε στον φαρμακοποιό που ήταν απέναντι απο την παράσταση διαμαρτυρίας ρωτώντας τον: -Τι θέλουν και αυτοί της αρχαιολογίας; -Να γίνουν μόνιμοι, απάντησε ο φαρμακοποιός ... Εδω μιλάμε για διεκδίκηση -δυστυχώς εκ νέου- του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ και αυτοί γελούσαν περι μονιμοποίησης. Η κυβέρνηση μας πήρε και το ψωμί και αυτοί μας χλέυαζαν οτι θέλουμε κοτόπουλο. Όλοι πρέπει να κατανοήσουμε οτι αυτές οι ενέργειες δεν αποσκοπούν στη μονιμοποιηση ατόμων για να κάθονται (όπως συνηθίζεται να λέγεται εδω και χρόνια). Μιλάμε για μόνιμη εργασία ουτως ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο διαβίωσης του ελληνικού λαού αλλα και οι δημόσιες υπηρεσίες μας να γίνουν ανταγωνιστικότερες. Όταν ο συμβασιούχος δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει πως θέλετε να βλέπει το μέλλον στη ζωή του; Πώς θέλουμε να λειτουργούν αποτελεσματικά και τάχιστα οι δημόσιες υπηρεσίες όταν οι εργαζόμενοι που τις στελεχώνουν ζούν με την αγωνία κάθε μέρα για την εργασία τους; Είναι καιρός να ενσκήψουν πραγματικά πάνω στο πρόβλημα των συμβασιούχων και να το λύσουν οριστικά (όχι όπως ο Μαυρογιαλούρος... εξαφανίζοντάς τους συμβασιούχους αλλα εξασφαλίζοντάς τους!). Έχουν αποδείξει οτι για κάποιους υπαλλήλους έχουν πολιτική βούληση...μπορούν να διευρύνουν την επιλογή τους και σε μεγαλύτερη μερίδα συναδέλφων... Πηγές:

1. Υπόμνημα Συλλόγου Συμβασιούχων ΥΠΠΟ ΒΔ Ελλάδας
2. Υπόμνημα Συλλόγου Συμβασιούχων στην Αρχαιολογία Άρτας
3. Υπόμνημα Συλλόγου Υπαλλήλων ΟΠΑΠ Αποσπασμένων στη ΓΓΑ (09/01/2009)
4. Υπόμνημα Συλλόγου Υπαλλήλων ΟΠΑΠ Αποσπασμένων στη ΓΓΑ (16/02/2009)
5. Υπόμνημα ΠΟΕΙΔΔ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο)