Ο Άρειος Πάγος και οι Συμβασιούχοι

Οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟΤ στις 23 Σεπτέμβρη 2010 ήταν μπροστά στο προαύλιο χώρο του ΑΠ για να συμπαρασταθούν σε συναδέλφους. Το ίδιο συνέβη και στις 15 Φεβρουαρίου 2007. Αυτό που μου προκάλεσε έκπληξη σε σχέση με τη συγκέντρωση του 2007 ήταν η πρωτοφανής προσέλευση τόσων πολλών συναδέλφων. Με λύπη μου διαπίστωσα πως η αθρόα αυτή προσέλευση δεν οφειλόταν κατα κύριο λόγο στα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων.

Μήπως είναι καιρός να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα των συνδικαλιστικών φορέων; Ο αγώνας είναι αέναος και δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία κατάληξης. Οι μάχες δεν πρέπει να υπολογίζονται επιπόλαια αλλά πάντα με τη συνετή επίβλεψη των συνδικαλιστικών φορέων. Όσο κι αν μας απογοητεύουν οι ενέργειες των συνδικαλιστών συναδέλφων μας δεν πρέπει να πέσουμε στο λάθος της συλλήβδην καταδίκης του συνδικαλιστικού κινήματος. Με καθημερινό αγώνα διορθώνουμε ό,τι στραβό βλέπουμε. Δεν είναι "μαγκιά" η ικανότητα να εντοπίζουμε τα λάθη. Όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Το δύσκολο είναι να πάρουμε τα λάθη στα χέρια μας, να τα στύψουμε και να πιούμε το χυμό των ορθών ενεργειών (μέσα απο τα λάθη προχωρά η ιστορία και το ίδιο μπορεί να εφαρμοστεί και στο συνδικαλιστικό κίνημα)

Καθώς ήμουν ανόητος δεν ήλεγξα τη μπαταρία της βιντεοκάμεράς μου. Συνεπώς θα αναρτήσω το video γνωστού ειδησεογραφικού ιστότοπου που ήταν παρών:

Άλλα μου ΥΠΕΣ χθες και αλλιώς μου τα λές τώρα ΥΠΠΟΤη μου

Μία περίληψη των πεπραγμένων ποτέ δεν έβλαψε..Μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και νέοι συνάδελφοι. Οι παλιότεροι, από την άλλη, μπορούμε να ξαναδούμε όλες τις κινήσεις με νέο μάτι κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες.

Μετά την ανάληψη της κυβέρνησης απο το ΠΑΣΟΚ επικρατούσε ένα μούδιασμα στα συνδικαλιστικά δρώμενα καθώς δεν ήταν ξεκάθαρο πως θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση. Οι διαβεβαιώσεις και οι ενέργειες εκ μέρους των υποψηφίων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ σε αρμόδιες επιτροπές επι ΝΔ άφηναν την εντύπωση οτι θα υπάρχει βελτίωση για το ζήτημα των συμβασιούχων. Το ΠΔ 164/2004 (Παυλόπουλου) βρισκόταν στο στόχαστρο προς αποδόμηση.

Μπαίνει το νέο έτος και μετά απο επαφές που διήρκεσαν μήνες (και λόγω των εθνικών προτεραιοτήτων όπως το Ασφαλιστικό-Εργασιακό και το Οικονομικό αλλά και λόγω δομικής κυβερνητικής αταξίας) επιτυγχάνεται η μερική άρση του 24μήνου (μέσω εσωτερικής αλληλογραφίας Υπουργείου Εσωτερικών και Πολιτισμού). Το ΥΠΠΟΤ κινείται προς τη ψήφιση νομοσχεδίου με σκοπό αυτή την άρση μέσα στο καλοκαίρι. Τελευταία -κυριολεκτικά- στιγμή το επίμαχο άρθρο αφαιρείται πριν τη συζήτησή του στην αρμόδια επιτροπή ψήφισης στη Βουλή(αρχές Σεπτέμβρη).

Ο λόγος;

Πληροφορίες λένε πως το Υπουργείο Εσωτερικών το διέγραψε από το νομοσχέδιο με τη δικαιολογία πως σκοπεύει να το ρυθμίσει με δικό του νομοσχέδιο εντός ή μέχρι το τέλος Οκτωβρίου. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως μιλάμε για μία κλασσική περίπτωση προβολής υπουργών ("όχι εσύ...εγώ θα το ρυθμίσω για να φανώ "δημοφιλής" στους ψηφοφόρους"). Αφού όμως το επεξεργάστηκα λίγο διαπίστωσα πως είναι καλύτερα να δοθεί η λύση μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών αφού -όπως επιβεβαιώνουν και από τη πλευρά του Υπουργείο Εσωτερικών- θα είναι όσο μαζικότερη γίνεται (το ΥΠΠΟΤ δεν είναι το μόνο υπουργείο με συμβασιούχους άλλωστε). Παρόλ' αυτά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου..

Οι αμφιβολίες μου αφορούν

• τη καθυστέρηση της επίλυσης. Ας μη ξεχνάμε ότι πέρασε ένας χρόνος από την εκλογή της νέας κυβέρνησης. Το Υπουργείο Εσωτερικών ως υπουργείο με βαριές αρμοδιότητες εθνικής σημασίας δεν δικαιολογείται να μην κινείται από τη πρώτη στιγμή προς τη κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων του ΠΔ164/2004. Προς τι τότε αυτή η καθυστέρηση; Εκτός κι αν θέλουν να μας πουν πως δεν είναι σημαντικό ζήτημα οι διαδικασίες πρόσληψης στο δημόσιο.
• τον τρόπο της επίλυσης. Πολύ φοβάμαι πως μία "καθολική" επίλυση θα επιτύχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: ένα νομοσχέδιο που θα περιπλέκει ακόμα περισσότερο τις εργασιακές συνθήκες οδηγώντας τους εργαζομένους στο Μινώταυρο της γραφειοκρατίας. Το γνωστό τέρας που αντιμετωπίζουν εδώ και δεκαετίες τα αναπτυξιακά προγράμματα της χώρας.