ΥΠ.ΠΟ...θεση "Ομηρική"

19 Ιουλίου 2004: υπογράφεται το Π.Δ. 164/2004 (Π.Δ. Παυλόπουλου) με σκοπό να διευθετήσει το πρόβλημα των συμβασιούχων, την αποκατάσταση των οποίων είχε προεκλογικά υποσχεθεί ο κ. Καραμανλής. Αποκαταστάθηκε περίπου το 10% των εργαζομένων και οδηγήθηκε σε δραματικό αδιέξοδο το υπόλοιπο 90% με τις περιοριστικές διατάξεις του Προεδρικού Διατάγματος. Η κυριότερη από αυτές είναι το περίφημο 24μηνο, που ορίζεται ως το ανώτερο διάστημα απασχόλησης στον ίδιο φορέα. Ο κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του αδιαφόρησαν για τους συμβασιούχους και απέδειξαν ότι οι υποσχέσεις τους εδόθησαν στο βωμό της ψηφοθηρίας, γκρεμίζοντας τις όποιες ελπίδες των εργαζομένων για ένα καλύτερο εργασιακά μέλλον. Παρά τους ισχυρισμούς της Κυβέρνησης το πρόβλημα των συμβασιούχων δεν επιλύθηκε, αλλά αντιθέτως διογκώθηκε.

Οι συμβασιούχοι, που συμπληρώνουν 24 μήνες εργασίας στον ίδιο φορέα, οδηγούνται στην απόλυση και την ανεργία. Η μόνη λύση για διατήρηση στην εργασία είναι τα ασφαλιστικά μέτρα, όπου καταφεύγουν κατά εκατοντάδες. Αναγκάζονται να δανείζονται χρήματα για τους δικηγόρους, ελπίζοντας να συνεχίσουν να δουλεύουν και να αγωνίζονται για τις οικογένειές τους. Ακόμη και αυτή η έσχατη λύση υποσκάπτεται με τον πλέον αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό τρόπο. Με κυβερνητική παρέμβαση απαγορεύεται στους δικαστές να δικαιώνουν τους συμβασιούχους. Η μη συμμόρφωσή τους συνεπάγεται την κλήση τους σε απολογία (υπόθεση κ. Σαλάτα). Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δέχεται ισχυρότατο πλήγμα...

Στο Υπουργείο Πολιτισμού το προσωπικό αυτό συνέχισε να απασχολείται, ακόμα και πέραν των εικοσιτεσσάρων μηνών, απασχολούμενο είτε σε έργα του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης είτε με δικαστικές αποφάσεις και ασφαλιστικά μέτρα. Οι υπηρεσίες που προσέφεραν ήταν αποφασιστικής σημασίας, τόσο στην ολοκλήρωση των έργων, όσο και στην ίδια τη λειτουργία των υποστελεχομένων υπηρεσιών του Υπουργείου, καλύπτοντας ουσιαστικά πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Η παραπάνω εικόνα, η οποία ισχύει για το σύνολο των Υπηρεσιών και των εποπτευομένων φορέων του ΥΠ.ΠΟ. αντικατοπτρίζεται πλήρως στη νεοσύστατη ΛΓ΄ Ε.Π.Κ.Α. Έχοντας στην αρμοδιότητά της δύο νομούς (Πρέβεζας και Άρτας), απασχολεί συνολικά 135 υπαλλήλους. Από αυτούς μόνο οι 37 είναι μόνιμο προσωπικό, ενώ 98 υπάλληλοι εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και δικαστικές αποφάσεις. Συνεπικουρούμενο από άλλους 40 εργαζόμενους του προγράμματος Stage (προσωπικό μη εξειδικευμένο και βοηθητικό), το παραπάνω προσωπικό έως το τέλος του χρόνου θα έχει ολοκληρώσει δύο Μουσεία (Μουσείο Νικόπολης και Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας), δέκα μελέτες, που αφορούν στην ανάδειξη των σημαντικότερων αρχαιολογικών χώρων της περιοχής, μεριμνώντας συγχρόνως για την καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στους δύο νομούς. Σημειώνεται ότι το παραπάνω προσωπικό (αρχαιολόγοι, συντηρητές, ανθρωπολόγοι, εργατοτεχνίτες, φύλακες κλπ.) ασχολείται επί χρόνια με ένα απολύτως εξειδικευμένο και ειδικής φύσεως αντικείμενο, όπως είναι το έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η 18^η ΕΒΑ, η οποία ήδη αντιμετωπίζει πρόβλημα βιωσιμότητας , καθώς 17 εργαζόμενοι απολύθηκαν.

Η 1^η Ιανουαρίου, ωστόσο, λόγω της λήξης του Γ΄ Κ.Π.Σ., θα βρει το μεγαλύτερο μέρος του παραπάνω επί συμβάσει προσωπικού στο ταμείο ανεργίας. Τα επόμενα «ευρωπαϊκά» έργα (ΕΣΠΑ) στα οποία ελπίζουμε, δεν θα αρχίσουν πριν το τέλος του 2009. Τα χρήματα του τακτικού προϋπολογισμού των Εφορειών Αρχαιοτήτων φέτος ήρθαν στα τέλη του Ιουλίου και με μεγάλες περικοπές σε σχέση με τα αιτηθέντα. Του χρόνου τι θα γίνει; Επιπλέον, και λόγω της κατάργησης του Ειδικού Λογαριασμού, η μισθοδοσία των εργαζόμενων με ασφαλιστικά μέτρα βρίσκεται στον αέρα. Το μέλλον των εργαζομένων, οι οποίοι αδικούνται κατάφωρα από το εργασιακό καθεστώς, που επιβάλει το Π.Δ. 164/2004 (Π.Δ. Παυλόπουλου), φαντάζει ιδιαίτερα ζοφερό και απαισιόδοξο.

Για κάθε Εφορεία Αρχαιοτήτων η εμπειρία και η εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού της αποτελούν καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας στην εκτέλεση του έργου της. Αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι, συντηρητές και εργατοτεχνικό προσωπικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και αποτελούν τους κρίκους μιας μεγάλης εργασιακής αλυσίδας, που σκοπό έχει την προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι εύλογο: Που μπορούν να απασχοληθούν οι αρχαιολόγοι, οι συντηρητές, οι ανθρωπολόγοι και το υπόλοιπο άκρως απαραίτητο και εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό, αν μετά τους 24 μήνες εκδιωχτούν από το ΥΠ.ΠΟ.;

Πώς είναι δυνατόν να αγωνιζόμαστε επί τέσσερα και πλέον χρόνια για να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας ή να εξειδικευτούμε σε εξαιρετικής λεπτότητας ανασκαφικές εργασίες και ένα παράλογο προεδρικό διάταγμα να ορίζει ότι μπορούμε να δουλέψουμε μόνο δύο; Πώς είναι δυνατόν να διατρανώνουμε παγκοσμίως τον Πολιτισμό μας, ενώ την ίδια στιγμή τον κατακρεουργούμε; Δεν μας τιμά καθόλου η εικόνα με τα Μουσεία να υπολειτουργούν, τους Αρχαιολογικούς χώρους να παραμένουν κλειστοί και τις Περιφερειακές Υπηρεσίες του ΥΠ.ΠΟ. να αντιμετωπίζουν θέμα βιωσιμότητας. Φτάνει πια! Οφείλουμε να προστατέψουμε τον πολιτισμό μας και να αξιοποιήσουμε τα μνημεία μας!

Αυτό που ζητάμε είναι η εξαίρεση του Υπουργείου Πολιτισμού από τον περιορισμό του 24μήνου, όπως έχει ήδη γίνει για άλλους φορείς (πρβλ. ωρομίσθιοι καθηγητές του Υπ. Παιδείας, Εποχικοί Πυροσβέστες ,οι οποίοι όχι μόνο εξαιρέθηκαν, αλλά με νέο Π.Δ., που ετοιμάζεται από τον κ. Παυλόπουλο, πρόκειται να μονιμοποιηθούν). Άλλωστε το Π.Δ. Παυλόπουλου (αρθρ. 6, παρ. 2) προβλέπει την εξαίρεση από τον παραπάνω περιορισμό «περιπτώσεων ειδικών, από τη φύση και το είδος εργασίας τους, κατηγοριών εργαζομένων που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία...» και θεωρούμε ότι το έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας εμπίπτει κατεξοχήν στις περιπτώσεις αυτές. Σύμφωνα με το Ν. 1958/91 «Τρόπος Εκτέλεσης Αρχαιολογικών Έργων» αναγνωρίζεται η επιστημονική και καλλιτεχνική φύση και η εξαιρετική λεπτότητα των αρχαιολογικών εν γένει έργων «και ιδίως οι ανασκαφές και οι εργασίες που πραγματοποιούνται σε αρχαία ή ιστορικά μνημεία ή στον περιβάλλοντα χώρο τους». Στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου μάλιστα αναφέρεται ότι «το προσωπικό εκτέλεσης αυτών των έργων εξαιρείται από τις διατάξεις περιορισμού ή απαγορεύσεως προσλήψεων στο Δημόσιο».

Τα παραπάνω μόνο ασπιρίνες θα αποδειχθούν στην αντιμετώπιση του προβλήματος και αποτελούν προσωρινή λύση. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη μονιμοποίηση των ήδη υπηρετούντων συμβασιούχων με νέα νομοθετική ρύθμιση, προκειμένου να σταματήσει οριστικά μία συνεχιζόμενη αδικία σε βάρος των εργαζομένων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του ΥΠ.ΠΟ., όπου τα τελευταία τέσσερα χρόνια προσλήφθηκαν μόνο 70 μόνιμοι αρχαιολόγοι. Η στελέχωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας πρέπει να γίνεται με μόνιμο προσωπικό, που θα προσλαμβάνεται με αντικειμενικά κριτήρια (προσόντα, προϋπηρεσία) και όχι τη διαβλητή μέθοδο της συνέντευξης.

Υ.Γ. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο…

Συμβασιούχοι ΥΠ.ΠΟ. Άρτας - Πρέβεζας