"Δεν ανοίγουν κεφάλια, δεν γίνεται τίποτα.. Μόνο στην Αθήνα κινείται ο κόσμος". Μερικές απο τις απόψεις του φίλου μου του Νίκου για τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην Άρτα.
Μα φίλε Νίκο πρέπει να ανοίξουν κεφάλια; Δηλαδή μέρος της λύσης των προβλημάτων είναι η βία; Μόνο ως μέσο αυτοάμυνας μπορεί να θεωρηθεί κοινά αποδεκτή κι εκεί πάλι είναι τόσες πολλές οι παράμετροι ορισμού της που πολλές φορές φτάνουμε να θεωρούμε την επεκτατική βία ως "αυτοάμυνα".
Όσο για το δεν γίνεται τίποτα θα συμφωνήσω. Η απεργία πρέπει να συνοδεύεται με άσκηση πίεσης προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Πάντα με συνέπεια και ψυχραιμία. Και η αμέσως επόμενη μέρα της απεργίας θα πρέπει να βρίσκει τον εργαζόμενο -και τον εργοδότη να προσθέσω- πιο πλήρη ιδεών για τις στρατηγικές επίλυσης των εργασιακών προβλημάτων.
"Αθήνα"...μία πόλη με εκατομμύρια κατοίκους είναι αναπόφευκτο να αποτελέσει πεδίο βίαιων συγκρούσεων. Βάσει περιβαλλοντικού στρες (εγκληματικότητα, ανεργία), θεσμού (όντας πρωτεύουσα κράτους) και φυσικά στατιστικής (πόσες οι περιπτώσεις κοινωνικής έκρηξης σε μία πόλη 25 χιλιάδων κατοίκων και πόσες σε μία πόλη των 5 εκατομμυρίων;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου